آیا در آینده نزدیک خواهیم توانست از ارگانوئید‌ها بافت کلیه بسازیم و آن را جانشین کلیه‌های دچار نارسایی انسان کنیم؟

آیا در آینده نزدیک خواهیم توانست از ارگانوئید‌ها بافت کلیه بسازیم و آن را جانشین کلیه‌های دچار نارسایی انسان کنیم؟

به گزارش مجله اینترنتی توزلو به نقل ازیگ پزشک

در  پزشکی احیا‌کننده، اگر بتوانیم سلول‌های بنیادی پرتوان انسانی (hPSCs) را رشد بدهیم و به سلول‌های مورد نیاز خودمان تمایز بدهیم، انقلابی در درمان بیماری‌ها، از جمله بیماری‌های کلیوی ایجاد می‌شود.

کلیه به طور طبیعی در انسان در نتیجه دو بلوک سازنده – مزانشیم متانفریک و جوانه حالب (UB) تشکیل می‌شود. دانشمندان قبلاً کشف کرده بودند که چگونه اولین بلوک ساختمانی (مزانشیم متانفریک) را از از سلول‌های بنیادی بسازند.

اکنون، محققان روش بسیار کارآمدی را برای تولید دومین بلوک ساختمانی (UB) یعنی سیستم جمع‌آوری کلیه، توسعه داده‌اند. به زبان فنی آنها می‌تانند hPSC‌ها را به ارگانوئید‌های UB و سلول‌های مجرای جمع‌کننده عملکردی توسعه دهند.

علاوه بر این، آن‌ها ویژگی‌های تعامل بین سلول‌های این دو بلوک ساختمانی را نشان داده‌اند.

این تحقیق می‌تواند به محققان کمک کند تا درمان‌های جدیدی را برای درمان بیماری‌های کلیوی که بر سیستم جمع‌آوری اثر می‌گذارند آزمایش کنند. این موارد شامل بسیاری از ناهنجاری‌های مادرزادی کلیه و مجاری ادراری از جمله بیماری کلیه پلی کیستیک است.

این تحقیق در Nature Biotechnology در مقاله منتشر شده،

بیماری کلیوی از هر ۹ بزرگسال یک نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و بروز نارسایی کلیه در سراسر جهان به طور پیوسته در حال افزایش است.

محققان می‌گویند که  برای اولین بار سلول‌های کلیه انسان را ایجاد کرده‌اند که می‌توان از آن‌ها برای پیشرفت دارو‌های جدید استفاده کرد، به بررسی اختلالات ارثی و اکتسابی کمک کرد و درک پزشکان را از چگونگی رشد کلیه و کنترل تعادل متابولیک در بدن بهبود بخشید.

آن‌ها چطور این کار را کردند؟

نویسندگان نوشتند که hPSC‌ها ابتدا با کارایی ۹۰ درصدی به سلول‌های پیش‌ساز پرونفریک القا می‌شوند و سپس در محفظه‌هایی مملو از مولکول‌های مشابه مجرای نفریک جمع می‌شوند. در یک ماتریکس سه بعدی، کره‌ها ارگانوئید‌های جوانه حالب را تشکیل می‌دهند.

آن‌ها نوشتند که در مراحل بعدی، ارگانوئید‌های جوانه حالب به ارگانوئید‌های مجرای جمع‌کننده تمایز می‌یابند که حاوی بیش از ۹۵ درصد انواع سلول‌های مجرای جمع‌کننده هستند. این امر با توالی‌یابی RNA تک سلولی حاصل شد. این اپیتلیوم‌ عملکرد‌های الکتروفیزیولوژیک کلیه را نشان داد.

در نهایت، با توانایی تولید هر دو جزء مسئول ساخت بافت عملکردی کلیه، این کار گام بزرگی به جلو در تلاش برای جایگزینی عملکرد کلیه در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه یا شاید در آینده تولید کلیه آزمایشگاهی است.

<سایت یک پزشک / منبع

Share

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

1 × چهار =