اختلال شخصیت مرزی Borderline

اختلال شخصیت مرزی Borderline چه علائمی دارد و چطور تشخیص داده می‌شود؟

به گزارش مجله اینترنتی توزلو به نقل ازیگ پزشک

اختلال شخصیت مرزی Borderline personality disorder یک اختلال سلامت روان است که بر طرز فکر و احساس شما در مورد خود و دیگران تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد زندگی روزمره می‌شود. این شامل مسائل مربوط به تصویر خود، مشکل در مدیریت احساسات و رفتار و الگوی روابط ناپایدار است.

بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، ترس شدیدی از ر‌ها شدن یا بی‌ثباتی دارد و ممکن است در تحمل تنها بودن مشکل داشته باشد. با این حال، با عصبانیت نامناسب، تکانشگری و نوسانات خلقی مکرر ممکن است دیگران را از خود دور کند، حتی اگر می‌خواهد روابط عاشقانه و پایداری داشته باشد.

اختلال شخصیت مرزی معمولاً در اوایل بزرگسالی شروع می‌شود. به نظر می‌رسد که این وضعیت در بزرگسالی بدتر می‌شود و ممکن است به تدریج با افزایش سن بهتر شود.

اگر اختلال شخصیت مرزی دارید، ناامید نشوید. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال به مرور زمان با درمان بهبود می‌یابند و می‌توانند زندگی رضایت بخشی را بیاموزند.

علائم

اختلال شخصیت مرزی بر احساس شما نسبت به خود، نحوه ارتباط شما با دیگران و نحوه رفتار شما تأثیر می‌گذارد.

علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ترس شدید از ر‌ها شدن، حتی انجام اقدامات شدید برای جلوگیری از جدایی یا طرد واقعی یا خیالی
  • الگویی از روابط شدید ناپایدار، مانند ایده‌آل کردن یک لحظه و سپس به طور ناگهانی این که فرد به اندازه کافی اهمیتی نمی‌دهد یا ظالم است.
  • تغییرات سریع در هویت و تصویر از خود که شامل تغییر اهداف و ارزش‌ها و بد دیدن خود یا اینکه انگار اصلا وجود ندارید.
  • دوره‌های پارانویای مرتبط با استرس و از دست دادن تماس با واقعیت، از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد.
  • رفتار‌های تکانشی و مخاطره‌آمیز، مانند قمار، رانندگی بی‌احتیاطی، رابطه جنسی ناایمن، ولگردی کردن، پرخوری یا سوء مصرف مواد، یا خراب کردن موفقیت با ترک ناگهانی یک شغل خوب یا پایان دادن به یک رابطه مثبت.
  • تهدید به خودکشی یا رفتار یا آسیب رساندن به خود، اغلب در پاسخ به ترس از جدایی یا طرد شدن
  • نوسانات خلقی گسترده که از چند ساعت تا چند روز طول می‌کشد، که می‌تواند شامل شادی شدید، تحریک‌پذیری، شرم یا اضطراب باشد.
  • احساس پوچی مداوم
  • عصبانیت نامناسب و شدید، مانند از دست دادن مکرر عصبانیت، طعنه یا تلخ بودن، یا درگیری فیزیکی

علل

مانند سایر اختلالات سلامت روان، علل اختلال شخصیت مرزی به طور کامل شناخته نشده است. علاوه بر عوامل محیطی – مانند سابقه کودک‌آزاری یا بی‌توجهی – اختلال شخصیت مرزی ممکن است به موارد زیر مرتبط باشد:

  • ژنتیک : برخی از مطالعات روی دوقلو‌ها و خانواده‌ها نشان می‌دهد که اختلالات شخصیت ممکن است ارثی باشد یا به شدت با سایر اختلالات سلامت روان در میان اعضای خانواده مرتبط باشد.
  • ناهنجاری‌های مغزی : برخی تحقیقات تغییراتی را در مناطق خاصی از مغز که در تنظیم احساسات، تکانشگری و پرخاشگری دخیل هستند، نشان داده است. علاوه بر این، برخی از مواد شیمیایی مغز که به تنظیم خلق و خو کمک می‌کنند، مانند سروتونین، ممکن است به درستی عمل نکنند.

عوامل خطر

برخی از عوامل مرتبط با رشد شخصیت می‌توانند خطر ابتلا به اختلال شخصیت مرزی را افزایش دهند. این شامل:

  • استعداد ارثی: اگر یکی از بستگان نزدیک شما – مادر، پدر، برادر یا خواهر شما – به همین اختلال یا مشابه مبتلا باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرید.
  • دوران کودکی پر استرس: بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال گزارش می‌دهند که در دوران کودکی مورد آزار جنسی یا جسمی قرار گرفته‌اند یا مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند. برخی از افراد در جوانی والدین یا مراقبان خود را با سوء مصرف مواد یا سایر مشکلات روانی از دست داده‌اند یا از آن‌ها جدا شده‌اند. دیگران در معرض درگیری خصمانه و روابط خانوادگی ناپایدار قرار گرفته‌اند.

عوارض

اختلال شخصیت مرزی می‌تواند به بسیاری از بخش‌های زندگی شما آسیب برساند. این می‌تواند بر روابط صمیمانه، شغل، مدرسه، فعالیت‌های اجتماعی و تصویر خود تأثیر منفی بگذارد و در نتیجه:

  • تغییر یا از دست دادن مکرر شغل
  • عدم تکمیل تحصیلات
  • مسائل حقوقی متعدد، مانند زمان زندان
  • روابط پر از تعارض، استرس زناشویی یا طلاق
  • خود آسیبی مانند بریدگی یا سوزش و بستری شدن مکرر در بیمارستان
  • درگیر شدن در روابط توهین‌آمیز
  • حاملگی‌های برنامه‌ریزی نشده، عفونت‌های مقاربتی، تصادفات وسایل نقلیه موتوری و درگیری‌های فیزیکی به دلیل رفتار‌های تکانشی و پرخطر
  • اقدام به خودکشی یا تکمیل

علاوه بر این، ممکن است سایر اختلالات سلامت روان مانند:

  • افسردگی
  • سوء استفاده از الکل یا مواد دیگر
  • اختلالات اضطرابی
  • اختلالات اشتها
  • اختلال دوقطبی
  • اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
  • اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)
  • سایر اختلالات شخصیتی

تشخیص

اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت مرزی، بر اساس موارد زیر تشخیص داده می‌شوند:

  • مصاحبه مفصل با پزشک یا ارائه دهنده سلامت روان شما
  • ارزیابی روانشناختی که ممکن است شامل تکمیل پرسشنامه باشد
  • تاریخچه پزشکی و معاینه
  • بحث در مورد علائم و نشانه‌های خود

تشخیص اختلال شخصیت مرزی معمولا در بزرگسالان انجام می‌شود، نه در کودکان یا نوجوانان. به این دلیل که علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت مرزی ممکن است با بزرگ‌تر شدن و بالغ شدن کودکان از بین برود.

درمان

اختلال شخصیت مرزی عمدتاً با استفاده از روان درمانی درمان می‌شود، اما ممکن است دارو نیز اضافه شود. در صورتی که ایمنی شما در خطر باشد، پزشک شما نیز ممکن است بستری شدن در بیمارستان را توصیه کند.

درمان می‌تواند به شما کمک کند مهارت‌هایی را برای مدیریت و کنار آمدن با شرایط خود بیاموزید. همچنین لازم است برای سایر اختلالات سلامت روان که اغلب همراه با اختلال شخصیت مرزی رخ می‌دهد، مانند افسردگی یا سوء مصرف مواد، تحت درمان قرار گیرند. با درمان، می‌توانید احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید و زندگی پایدارتر و پربارتری داشته باشید.

روان درمانی

روان درمانی – که گفتار درمانی نیز نامیده می‌شود – یک رویکرد درمانی اساسی برای اختلال شخصیت مرزی است. درمانگر شما ممکن است نوع درمان را برای برآورده کردن بهترین نیاز‌های شما تطبیق دهد. اهداف روان درمانی کمک به شماست:

  • بر توانایی فعلی خود برای عملکرد تمرکز کنید
  • یاد بگیرید که احساساتی را که ناراحت‌کننده هستند مدیریت کنید
  • با کمک به مشاهده احساسات به جای عمل کردن بر اساس آن‌ها، تکانشگری خود را کاهش دهید
  • با آگاهی از احساسات خود و دیگران، روی بهبود روابط کار کنید
  • با اختلال شخصیت مرزی آشنا شوید

انواع روان درمانی که مؤثر بوده‌اند عبارتند از:

  • رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT). DBT شامل درمان گروهی و فردی است که به طور خاص برای درمان اختلال شخصیت مرزی طراحی شده است. DBT از یک رویکرد مبتنی بر مهارت استفاده می‌کند تا به شما یاد دهد چگونه احساسات خود را مدیریت کنید، پریشانی را تحمل کنید و روابط را بهبود بخشید.
  • درمان طرحواره محور. درمان طرحواره محور می‌تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود. این می‌تواند به شما کمک کند نیاز‌های برآورده نشده‌ای را که منجر به الگو‌های منفی زندگی شده است، شناسایی کنید، که در برخی مواقع ممکن است برای بقا مفید بوده باشد، اما به عنوان یک بزرگسال در بسیاری از زمینه‌های زندگی شما مضر است. درمان بر کمک به شما برای برآوردن نیاز‌های خود به شیوه‌ای سالم برای ترویج الگو‌های مثبت زندگی متمرکز است.
  • درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT). MBT نوعی گفتگو درمانی است که به شما کمک می‌کند افکار و احساسات خود را در هر لحظه شناسایی کنید و دیدگاهی جایگزین در مورد موقعیت ایجاد کنید. MBT بر تفکر قبل از واکنش تاکید دارد.
  • آموزش سیستمی برای پیش بینی‌پذیری هیجانی و حل مسئله (STEPPS). STEPPS یک درمان ۲۰ هفته‌ای است که شامل کار در گروه‌هایی است که اعضای خانواده، مراقبان، دوستان یا افراد مهم شما را در درمان قرار می‌دهند. STEPPS علاوه بر انواع دیگر روان درمانی استفاده می‌شود.
  • روان درمانی متمرکز بر انتقال (TFP). هدف TFP که روان درمانی روان پویشی نیز نامیده می‌شود، کمک به درک احساسات و مشکلات بین فردی خود از طریق ایجاد رابطه بین شما و درمانگرتان است. سپس این بینش‌ها را در موقعیت‌های جاری به کار می‌گیرید.
  • مدیریت روانپزشکی خوب این رویکرد درمانی بر مدیریت موردی، تثبیت درمان در انتظار مشارکت در کار یا مدرسه متکی است. با در نظر گرفتن زمینه بین فردی احساسات، بر درک لحظات دشوار احساسی تمرکز دارد. ممکن است دارو‌ها، گروه‌ها، آموزش خانواده و درمان فردی را ادغام کند.

دارو‌ها

اگرچه هیچ دارویی توسط سازمان غذا و دارو به طور خاص برای درمان اختلال شخصیت مرزی تایید نشده است، برخی از دارو‌ها ممکن است به علائم یا مشکلات همزمان مانند افسردگی، تکانشگری، پرخاشگری یا اضطراب کمک کنند. دارو‌ها ممکن است شامل دارو‌های ضد افسردگی، ضد روان پریشی یا دارو‌های تثبیت‌کننده خلق و خو باشند.

در مورد فواید و عوارض جانبی دارو‌ها با پزشک خود صحبت کنید.

بستری شدن در بیمارستان

گاهی ممکن است به درمان شدیدتری در بیمارستان یا کلینیک روانپزشکی نیاز داشته باشید. بستری شدن در بیمارستان همچنین ممکن است شما را از آسیب به خود در امان نگه دارد یا افکار یا رفتار‌های خودکشی را برطرف کند.

بهبودی زمان می‌برد

یادگیری مدیریت احساسات، افکار و رفتار‌های خود زمان می‌برد. اکثر مردم به طور قابل توجهی بهبود می‌یابند، اما ممکن است همیشه با برخی از علائم اختلال شخصیت مرزی دست و پنجه نرم کنید. ممکن است زمانی را تجربه کنید که علائم شما بهتر یا بدتر شود. اما درمان می‌تواند توانایی شما را برای عملکرد بهبود بخشد و به شما کمک کند احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید.

مقابله و حمایت

علائم مرتبط با اختلال شخصیت مرزی می‌تواند برای شما و اطرافیانتان استرس‌زا و چالش برانگیز باشد. ممکن است بدانید که احساسات، افکار و رفتار‌های شما مخرب یا آسیب‌رسان هستند، اما احساس می‌کنید قادر به مدیریت آن‌ها نیستید.

علاوه بر دریافت درمان حرفه‌ای، می‌توانید به مدیریت و مقابله با وضعیت خود کمک کنید اگر:

  • با این اختلال آشنا شوید تا علل و درمان آن را درک کنید
  • یاد بگیرید که تشخیص دهید چه چیزی ممکن است باعث طغیان خشم یا رفتار‌های تکانشی شود
  • به دنبال کمک حرفه‌ای باشید و به برنامه درمانی خود پایبند باشید – در تمام جلسات درمانی شرکت کنید و طبق دستور دارو‌ها را مصرف کنید
  • با ارائه دهنده سلامت روان خود کار کنید تا برنامه‌ای برای اینکه دفعه بعد که یک بحران رخ می‌دهد چه کاری انجام دهید، تهیه کنید
  • برای مشکلات مرتبط، مانند سوء مصرف مواد، درمان شوید
  • برای کمک به درک و حمایت از شما، افراد نزدیک خود را در درمان خود مشارکت دهید
  • با تمرین مهارت‌های مقابله‌ای، مانند استفاده از تکنیک‌های تنفس و مراقبه ذهن آگاهی، احساسات شدید را مدیریت کنید.
  • با یادگیری نحوه بیان مناسب احساسات به گونه‌ای که دیگران را از خود دور نکند یا باعث ر‌ها شدن یا بی‌ثباتی نشود، برای خود و دیگران حد و مرز تعیین کنید.
  • در مورد اینکه مردم در مورد شما چه احساسی دارند یا چه فکری می‌کنند، فرضیه بافی نکنید و مشغولیت ذهنی برای خود ایجاد نکنید.
  • برای به اشتراک گذاشتن بینش‌ها و تجربیات خود، با افراد مبتلا به این اختلال تماس بگیرید
  • یک سیستم پشتیبانی از افرادی بسازید که می‌توانند شما را درک کنند و به شما احترام بگذارند
  • به یک سبک زندگی سالم مانند خوردن یک رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی ادامه دهید
  • خودتان را به خاطر این اختلال سرزنش نکنید، بلکه مسئولیت خود را برای درمان آن بدانید

<سایت یک پزشک / منبع

Share

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سه × سه =