مهم ترین و سرنوشت ساز ترین و در عین حال سخت ترین انتخاب همه ما در طول زندگی ، انتخاب همسر است . ملاک های زیادی برای انتخاب وجود دارد . اما این معیار ها برای همه یکسان نیست و سختی ماجرا هم همین جاست . اخلاق و رفتار و شرایط زندگی همه یکسان نیست و چون تفاهم مهمترین اصل برای ازدواج موفق است ، بنابراین معیارهای انتخاب همسر نیز متفاوت خواهد بود . برای عده ای اولویت اول ؛ عقاید فرد است . برای عده ای دیگر ؛ ظاهر . برخی دیگر پول و مادیات را اولویت قرار می دهند و برخی اخلاق و رفتار را .

به طور دقیق نمی توان گفت که اولویت های چه فردی ارجحیت دارد . اگر دختر یا پسری که قصد ازدواج دارد ؛ برای اینکه انتخاب درستی داشته باشد ، باید ابتدا تکلیفش با خودش روشن باشد . خصوصیت های همسر ایده آل خود را بداند و آنها را اولویت بندی کند . در مرحله دوم ، از بین گزینه های موجود ، کسی را که به همسر ایده آل خود نزدیک تر است را انتخاب کند . در واقع باید همیشه در مراحل اولیه عقلش بر قلبش حکم رانی کند . مرحله سوم ، رجوع به قلب و احساس است . این که بدانیم چه احساسی نسبت به فرد مورد نظر داریم . قرار نیست در همان ابتدا عاشق و شیفته او باشیم . نه

حتی داشتن یک احساس خوشایند نسبت به فرد یا به قول معروف به دل نشستن وجود داشته باشد ، کافیست . نگران نباشید . چون دوست داشتن و عشق به مرور زمان بین زوجین ایجاد می شود . این را خدا قول داده است و شکی در آن نیست .

وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّهً وَ رَحْمَهً إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُون»؛ و از نشانه‌هاى او این‌که همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد، در این نشانه‌هایى است براى گروهى که تفکّر می‌کنند!

مودتی که از جانب خداوند بین زن و مرد به وجود آید ، مسلما آنچنان قوی خواهد بود که خود به خود زندگی را شیرین می کند و موفقیت در ازدواج نصیبمان می شود .

کسانی که به روش سنتی با هم آشنا می شوند و ازدواج می کنند ، بهترین راهکار ؛ روشهای ذکر شده است . اما

اما دختر و پسری که بیرون از محیط خانواده با هم آشنا می شوند و مدتی هم با هم به قصد ازدواج ، دوست می شوند . اولویت اصلی همه آنها این است که به هم علاقمندند . خانواده ها باید در چنین مواردی احساس خطر کنند و در کنار فرزندان خود باشند تا راه را اشتباه نروند و به خاطر یک احساس علاقه پوچ ، زندگی خود را نابود نکنند .

دختران و پسرانی که در چنین شرایطی قصد ازدواج دارند ، باید بدانند که اولویت های خود برای ازدواج را به خاطر علاقه به طرف مقابل کنار نگذارند و فقط با یک احساس وارد میدان نشوند .

درست است که وجود عشق و علاقه بین دختر و پسر از ارکان لازم ازدواج موفق است . اما کافی نیست .

باید بدانیم که زندگی زناشویی همیشه سرشار از عشق و علاقه و شادی نخواهد بود . زندگی مشترک مشکلات فراوانی دارد که بدون داشتن همسری همراه و مطمئن به سرانجام نمی رسد . تفاهمی که موقع ازدواج از آن صحبت به میان می آید ؛ برای مواقع سخت زندگی است . و گرنه مواقع شادی و لذت ، غریبه ها و حتی دشمنان نیز میتوانند فرد را همراهی کنند .

حتی موقع بروز یک جر و بحث کوچک بین دختر و پسری که تازه با هم ازدواج کرده اند نیز تفاهم حرف اول و آخر را می زند . اگر زوجین با هم ، هم عقیده باشند و ساز ناکوک نزنند ، نه تنها مشکلات آنها را ناراحت نمی کند بلکه باعث می شود علاقه و وابستگی بین آنها افزایش یابد . وقتی زن یا مرد می بیند که همسرش در مواقع مشکلات او را همراهی می کند و باری از دوش او برمی دارد ، علاقه و اعتمادش به همسرش بیشتر می شود و تمامی تلاشش را برای خوشبخت کردن همسر خود انجام می دهد .

از راهنمایی بزرگتر ها موقع ازدواج غافل نشویم . نباید به تنهایی و از سر لجبازی و به زور با فرد مورد نظر خود ازدواج کنیم . اگر خانواده نیز در کنار ما باشند ، حتی در صورت بروز مشکل نیز تنها نخواهیم بود . بزرگتر ها بهتر از ما می توانند شرایط را مدیریت کنند .

نکته مهم : منظور من از راهنمایی خواستن از بزرگتر ها باز کردن راه دخالت آنها در تمام طول مراحل زندگی نیست . اینکه حتی بعد از ازدواج هم تمامی مسائل را با آنها در میان بگذاریم و از زیر بار مشکلات شانه خالی کنیم ، اشتباه محض است . نه تنها باعث می شود خودمان پخته نشویم و فردی وابسته باشیم ، راه دخالت بقیه در زندگی ما باز می شود . هر یک از خانواده های دختر و پسر به دلیل اینکه تحت هر شرایطی صلاح و منفعت فرزند خود را در نظر می گیرند ؛ گاهی اوقات فرزند خود را جدا از همسرش می بینند . این مسئله باعث بروز اختلافات بین زن و شوهر می شود .

سخن پایانی :

حواسمان جمع باشد تا زندگی خود را با یک اشتباه نابود نکنیم .

حاکمیت عقل بر قلب در ابتدا ، توجه به احساس واقعی خودمان ، مشورت گرفتن از خانواده و در صورت نیاز مراجعه به مشاور راهکار مناسب است .