بازی‌سازی یکی از سخت‌ترین و وقت‌گیرترین کارهای دنیاست. این موضوع با پیشرفت تکنولوژی ساده‌تر شده اما در عین حال تعداد افرادی که روی یک پروژه مشغول هستند هم کمتر شده است. در گذشته و با کوچک‌تر بودن تیم‌ها و امکانات، خیلی از بازی‌های بزرگ در شرایط خاصی تولید می‌شدند که گاهی باعث می‌شد تا کوچک‌ترین تصمیم، مسیر ساخت یک بازی را منحرف کند. در این مقاله، به ۷ بازی بزرگی می‌پردازیم که تمام بخش‌های آن‌ها دور ریخته شد و سازنده‌ها آن را از نو ساختند.
Resident Evil 4
رزیدنت اویل ۴ یا موفق‌ترین بازی این مجموعه در طول سال‌ها، ۶ سال در دست ساخت قرار داشت. این بازی در جریان E3 2003 برای اولین بار به نمایش در آمد و در این بین چندین بار در دست تولید قرار گرفت. بازی پروتوتایپ یا نمونه‌های اولیه بسیاری با اسامی مختلف مثل Fog و Hook Man و Hallucination داشت که دمو E3 2003 همان دمو Hook Man بود. جالب است بدانید که یکی از اولین نمونه‌های بازی که ساخته شد، بعدا به اولین قسمت Devil May Cry تبدیل شد و به این ترتیب، یکی از بهترین هک اند اسلش‌های تاریخ از دل یک بازی ترسناک بقا در آمد. رزیدنت اویل ۴ یکی از مهم‌ترین بازی‌هایی است که چندین بار در دست ساخت قرار گرفت تا به یکی از بهترین و تاثیرگذارترین بازی‌های تاریخ تبدیل شد.
Final Fantasy 15
شما را نمی‌دانم، ولی یکی از بازی‌هایی که به شخصه سال‌ها منتظر آن بودم و بعدا به یک بازی دیگر تبدیل شد، Final Fantasy Versus 13 بود. در واقع عنوانی که امروز به نام Final Fantasy 15 می‌شناسیم و سال ۲۰۱۶ عرضه شد، یک نسخه به شدت دانگرید شده و متفاوت از فاینال فانتزی ورسس ۱۳ بود که سال ۲۰۰۶، یعنی ۱۰ سال قبل از عرضه بازی رونمایی شده بود. ورسس ۱۳ جزو بازی‌های جاه‌طلبانه‌ای بود که در برزخ تولید قرار گرفت و کارگردان آن یعنی تاباتا، به وضوح پروسه ساخت کندی را پشت سر می‌گذاشت. بعد از رونمایی PS4، اسکوئر انیکس میخ تابوت ورسس ۱۳ را محکم‌تر از همیشه کوبید و از بقایای این بازی، فاینال فانتزی ۱۵ را معرفی کرد و حتی کارگردان اصلی فاینال فانتزی یعنی تتسویا نومورا را برای جمع کردن پروژه بازگرداند.
Uncharted 4: A Thief’s End
ناتی داگ در یک بازه زمانی مشخص یعنی سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴، متفاوت‌ترین دوره خودش را می‌گذراند. در حالی که برای اولین بار در تاریخ این استودیو، تیم سازنده به دو بخش تقسیم شده بود تا یک تیم آنچارتد ۳ را بسازد و تیم دیگر قسمت اول لست آو آس، پروسه ساخت پنج ساله آنچارتد ۴، همان چیزی بود که کمتر کسی آن را پیش‌بینی می‌کرد. سال ۲۰۱۱ و پس از عرضه آنچارتد ۳، ایمی هنیگ و جاستین ریچموند ایده‌های خودشان را برای آنچارتد ۴ داشتند و حتی قصه را به طور کامل نوشته بودند. جدایی آن‌ها از ناتی داگ سبب شد تا ناتی داگ دو ستاره جدید تیم خود یعنی بروس استریلی و نیل دراکمن که با لست آو آس نامی برای خود دست و پا کرده بودند را بالای سر آخرین ماجراجویی نیتن دریک بگذارند. نتیجه، یکی از بهترین بازی‌های آنچارتد و البته متفاوت‌ترین آن‌ها بود. قصه و کارگردانی این بازی با تمام نسخه‌های قبل متفاوت بود و بیشتر شبیه به لست آو آس شده بود.
Nioh
دو شرکت Koei و Tecmo که امروز به عنوان یکی از بزرگترین هولدینگ‌های مرتبط با بازی شرق دنیا یعنی Koei Tecmo شناخته می‌شوند، سابقه جالبی دارند. مثلا، ایده ساخت بازی Nioh اولین بار سال ۲۰۰۴ عنوان شده بود و شرکت Koei روی آن کار می‌کرد. بعد از پیوستن به Tecmo، ایده ساخت Nioh به طور کامل به استودیو Omega Force که مجموعه بازی‌های Dynasty Warriors را تولید کرده بود، سپرده شد. این نسخه از بازی هم هیچ‌وقت رنگ روشنایی را به خود ندید. در ادامه و سال ۲۰۱۱ استودیو تیم نینجا که زیرمجموعه جدید Koei Tecmo بود، وظیفه ساخت Nioh را بر عهده گرفت و بازی در نهایت سال ۲۰۱۷ عرضه شد. ساخت Nioh نزدیک به ۱۳ سال طول کشید و احتمالا گیمرها ۱۳ سال دیگر هنوز با این موضوع درگیرند که Nioh سخت‌تر از دارک سولز است یا نه!
Halo: Combat Evolved
امروز با ۲۰ سالگی هیلو و در آستانه عرضه Halo Infinite، سخت است که قبول کنیم هیلو ابتدا قرار بود یک بازی استراتژی با عنوان Monkey Nuts باشد. عجیب بودن ماجرا همین جا تمام نمی‌شود و بازی حتی قبل از این که یکی از تاثیرگذارترین شوترهای اول شخص تاریخ باشد، یک شوتر سوم شخص بود و هنوز اسم هیلو برای آن انتخاب نشده بود. بعد از تمام این‌ها، مایکروسافت بانجی را در سال ۲۰۰۰ خرید و اعلام کرد که قسمت اول هیلو، همزمان با کنسول اکس‌باکس اوریجینال عرضه خواهد شد. نتیجه، Halo: Combat Evolved یا مهم‌ترین انحصاری ردموندی‌ها بود.
Metroid Prime
مجموعه بازی‌های متروید سال‌هاست که صاحب سبک است و نیاز به معرفی ندارد. جالب اینجاست که یکی از مهم‌ترین اسپین‌آف‌های این مجموعه یعنی Metroid Prime، ابتدا اصلا قرار نبود یک بازی متروید باشد. سازنده این مجموعه یعنی استودیوی Retro، ابتدا قرار نبود بازی متروید پرایم طراحی کند و صرفا با نینتندو برای ساختن بازی‌های کنسول گیم کیوب همکاری می‌کرد. بعد از این که شیگرو میاموتو یک بازدید شخصی از این استودیو داشت و کارهای این استودیو روی بازی اول شخص بدون نامشان را دید، پیشنهاد یک بازی شوتر را به آن‌ها داد. عنوانی که ابتدا قرار بود که یک شوتر سوم شخص باشد، اما در نهایت متروید پرایم را به یک مجموعه بازی اول شخص تبدیل کرد که دو بار از نو ساخته می‌شود.
Okami
یکی از آخرین بازی‌های عمر کنسول پلی‌استیشن ۲، یکی از بهترین‌های آن‌ها بود. سال ۲۰۰۶ و زمانی که Okami منتشر شد، همه آن را به خاطر سبک گرافیکی خاصی که داشت تحسین می‌کردند، غافل از این که پروژه ابتدایی، اصلا قرار نبود با این شکل و شمایل عرضه شود و حتی اسکرین‌شات‌ها و ویدیوهای زمان ساخت بازی، نشان از یک بازی واقع‌گرایانه‌تر داشت. تغییرات بازی نهایی به اینجا خلاصه نمی‌شود و تعاملات بازی با شخصیت اصلی بازی یعنی آماتراسو، در نوع خود بی‌نظیر بود اما در بیلدهای جدیدتر به بازی اضافه شده بود. حتی نقاشی کشیدن داخل بازی با Celestial Brush که از آن به عنوان یک نوآوری بزرگ یاد می‌شد، از اول قرار نبود نقش پررنگی داخل بازی داشته باشد.
بیشتر بخوانیم : مجله اینترنتی توزلو
دیدگاهتان را بنویسید