به گزارش مجله اینترنتی توزلو به نقل ازیگ پزشک
یک مطالعه جدید چاقی را به دو زیرگروه مجزا تقسیم میکند که هر کدام اثرات خاص خود را بر عملکرد بدن ما دارند. این یافته نهتنها میتواند رویکرد دقیقتری را برای تشخیص بیماریهای مرتبط با وزن نشان دهد، بلکه میتواند به راههای ویژهتری برای درمان آنها منجر شود.
در حال حاضر، چاقی با استفاده از اندازهگیریهای شاخص توده بدن (BMI) تشخیص داده میشود ، اما تیم تحقیقاتی جدید میگوید که این رویکرد بسیار ساده است و با نادیده گرفتن تغییرات بیولوژیکی فرد ، میتواند منجر به خطای تشخیص و درمان شود.
یکی از انواع چاقی که به تازگی شناسایی شده است با توده چربی بیشتر و دیگری با توده چربی و توده عضلانی بدون چربی مشخص میشود. در کمال تعجب، محققان دریافتند که نوع دوم با افزایش التهاب مرتبط است که با خطر بیشتر سرطان و سایر بیماریها مرتبط است.
پس حداقل دو نوع مختلف متابولیک چاقی وجود دارد که هر کدام دارای ویژگیهای فیزیولوژیکی و مولکولی خاص خود هستند که بر سلامت تأثیر میگذارند.
دانشمندان از دادههای ۱۵۳ جفت دوقلو جمعآوریشده توسط پروژه تحقیقاتی TwinsUK بهرهبرداری کردند و چهار زیرگروه متابولیک را که بر حجم بدن تأثیر میگذارند، ارائه کردند: دو نوع مستعد لاغری و دو نوع مستعد چاقی.
این نتایج سپس در مدلهای موش در آزمایشگاه با استفاده از موشهایی که از نظر ژنتیکی یکسان بودند، در یک محیط بزرگ شده بودند و به همان میزان غذا میخوردند، تأیید شد.
این کنترل ها نشان میدهد که چیزی فراتر از رژیم غذایی، محیط اطراف و ارث تاثیرگذار است. یک توضیح محتمل شامل نشانگرهای اپی ژنتیکی است یعنی اصلاحات غیر کدکنندهای که بر مولکولهای DNA اعمال میشوند و نحوه خواندن ژن ها را تغییر میدهند. اپی ژنتیک دلیل این است که دوقلوهایی با کد DNA یکسان همیشه یکسان نیستند.
این چاقی اپی ژنتیکی توده بدون چربی بیشتر و چربی بالاتر، سیگنالهای التهابی بالا و سطح انسولین بالا همراه است.
نوع دوم چاقی به طور تصادفی ایجاد میشود. توضیح دهنده اینکه فراتر از ژنتیک و عوامل محیطی است.
پس تشخیص این نوع چاقی ممکن است درمانهای مختلف چاقی – برای مثال تغییر در رژیم غذایی، یا جراحیهای کاهش وزن – را تغییر بدهد.
نزدیک به دو میلیارد نفر در سراسر جهان دارای اضافه وزن هستند و بیش از ۶۰۰ میلیون نفر مبتلا به چاقی هستند، با این حال ما هیچ چارچوبی برای طبقهبندی افراد بر اساس علت چاقی آنها نداریم.
این تحقیق در Nature Metabolism منتشر شده است.
<سایت یک پزشک / منبع
دیدگاهتان را بنویسید