به گزارش مجله اینترنتی توزلو به نقل ازیگ پزشک
مورچههای مجنون قهوهای رنگ مهاجم، در جنوب ایالات متحده یک مشکل هستند، اما به نظر میرسد جمعیت این حشرات مشکلساز را بشود با یک پاتوژن قارچی عفونی کنترل کرد.
پاتوژن میکروسپوریدی Myrmecomorba nylanderiae وسیلهای ایمن، موثر و طبیعی برای مهار گسترش مورچههای دیوانه است. در بیانیه مطبوعاتی دانشگاه تگزاس در آستین، ادوارد لبرون، نویسنده اصلی یک مطالعه جدید، نوشته که این پاتوژن قارچی «پتانسیل زیادی برای محافظت از زیستگاههای حساس دارد.»
این مورچه با نام علمی (Nylanderia fulva) که بومی آمریکای جنوبی است و بیش از دو دهه است که در ایالتهای جنوبی ایالات متحده مثل تگزاس، میسی سی پی، فلوریدا و لوئیزیانا به طرز نگرانکنندهای پخش شده. مورچهها برای جمعیت حشرات، عنکبوتها، صدپاها، سخت پوستان و حتی پستانداران یک خطر هستند.
مورچهها با تولید اسید در چشمان خرگوشها، آنها کور میکنند. آنها یک تهدید زیست محیطی هستند، اما همچنین تهدیدی برای زیرساختهای انسانی هستند. مورچههای دیوانه به دلیل ازدحام و آسیب رساندن به واحدهای تهویه مطبوع و سایر تجهیزات الکتریکی برای انسانها هم مضر است.
حدود هشت سال پیش بود که لبرون LeBrun متوجه چیزی غیرعادی شد: تعداد زیادی از این مورچه کشف شد که شکمهای بزرگ و متورم شده با چربی داشتند. با بررسی بیشتر، او و همکارانش علت را اسپورهای گروهی از پاتوژنهای قارچی به نام میکروسپوریدینها شناسایی کردند. این قارچ عفونی با استفاده از سلولهای چربی مورچهها، آنها را به کارخانههای تولید اسپور تبدیل میکند.
منبع این پاتوژن مرموز هنوز مشخص نیست. مورچهها ممکن است آن را از آمریکای جنوبی آورده باشند یا از سایر حشرات گرفته باشند.
در پی این کشف، یک پژوهش چند ساله برای بررسی بیشتر انجام شد. از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸، تیم تحقیقاتی به طور مکرر از ۱۵ جمعیت محلی مورچههای دیوانه قهوهای نمونهبرداری کردند. اثرات M. nylanderiae بسیار چشمگیر بود و باعث کاهش ۶۲٪ جمعیت مورچهها میشد.
میزان تاثیر این پاتوژن قارچی بسیار بیشتر از قارچهای دیگر بود. از آنجا که کاهش جمعیت عمدتا در طول زمستان رخ میداد، “شاید کاهش زیاد جمعیت به این دلیل باشد که طول عمر جمعیت مورچههای کارگر آلوده آنقدر کاهش مییابد، که ذخایر غذایی مورچهها، تهی می÷شود.
نکته مهم این است که آلودگی با این قارچ انحصارا مورچههای دیوانه قهوهای رنگ را درگیر میکند و به نظر نمیرسد که سایر مورچهها یا بندپایان را تحت تأثیر قرار دهد. به همین دلیل است که لبرون و همکارانش امیدوارند از قارچ به عنوان یک عامل کنترل زیستی هدفمند استفاده کنند.
منبع: gizmodo
<سایت یک پزشک / منبع
دیدگاهتان را بنویسید