به گزارش مجله اینترنتی توزلو به نقل از دیجیاتو
۷ مارس ۱۹۶۲، ناسا اولین رصدخانه خورشیدی مدارگرد را راه‌اندازی کرد.
این رصدخانه که شامل ۸ عدد ماهواره می‌شد، بین سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۵ توسط موشک‌های دلتا پرتاب شد تا چرخه ۱۱ ساله خورشیدی را مورد مطالعه قرار دهند.
هرکدام از این ۸ ماهواره دارای دو قسمت اصلی چرخ و بادبان بودند. بادبان حاوی صفحات خورشیدی و ابزارهای اندازه‌گیری خورشید بود و روی چرخ نصب شده بود.
چرخ می‌توانست بچرخد تا ابزارها را در جهت درستی قرار دهد. قطعه بین چرخ و بادبان یکی از ویژگی‌های اصلی طراحی بود؛ زیرا این قطعه می‌بایست ماه‌ها در شرایط سخت و خلاء، بدون روغن‌کاری معمولی کار می‌کرد.
این ماهواره‌ها نور فرابنفش، اشعه‌ایکس و اشعه گاما را اندازه‌گیری کردند. داده‌ها از طریق نواری ضبط و با تله‌متری به زمین منتقل می‌شد.
نتایج به‌دست‌آمده از رصدخانه خورشیدی مدارگرد به‌شرح زیر است:
- مشاهده شعله‌ها و شراره‌های خورشیدی
- اندازه‌گیری تابش‌های پرتو ایکس پس‌زمینه
- مشاهده انفجارات پرتو گاما
- رصد شعله‌های خورشیدی در طیف پرتو گاما
- پیدایش خط طیفی گسیل‌شده از آهن در طیف پرتو ایکس خوشه‌ای کهکشانی
<دیجیاتو / منبع
دیدگاهتان را بنویسید