هپارین

هپارین: داروی مهم ضدانعقاد – نحوه مصرف، عوارض جانبی و نکات مهم

به گزارش مجله اینترنتی توزلو به نقل ازیگ پزشک

هپارین برای پیشگیری و درمان لخته خون استفاده می‌شود. از هپارین ممکن است برای پیشگیری و درمان لخته شدن خون در ریه‌ها/پا‌ها (از جمله در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی) استفاده شود. از این دارو ممکن است برای درمان برخی اختلالات لخته شدن خون استفاده شود. همچنین ممکن است برای جلوگیری از لخته شدن خون پس از جراحی، در حین دیالیز، در حین انتقال خون، هنگام جمع‌آوری نمونه خون یا زمانی که فرد برای مدت طولانی قادر به حرکت نیست، استفاده شود.

هپارین با بهتر کردن عملکرد بهتر یک ماده طبیعی خاص در بدن شما (پروتئین ضد انعقاد) به برقراری جریان خون کمک می‌کند و به عنوان یک ضد انعقاد شناخته می‌شود.

نحوه استفاده از محلول هپارین

قبل از شروع استفاده از هپارین و هر بار که دوباره از آن استفاده می‌کنید، بروشور اطلاعات آن را مطالعه مجدد کنید. اگر سوالی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

این دارو طبق دستور پزشک از طریق تزریق داخل رگ یا زیر پوستی تجویز می‌شود. این دارو را به عضله تزریق نکنید. دوز و تعداد دفعات مصرف آن بر اساس وضعیت پزشکی، وزن و پاسخ شما به درمان است.

هپارین دارای نقاط قوت بسیاری است. عوارض جدی (گاهی کشنده) زمانی رخ داده است که از دوز نامناسب استفاده شده باشد. قبل از تزریق این دارو، بررسی کنید که از میزان و دوز صحیح استفاده می‌کنید.

اگر هپارین را به داخل ورید تزریق می‌کنید، قبل و بعد از تزریق دارو‌هایی که با هپارین تداخل دارند مانند دوکسوروبیسین، دروپریدول، سیپروفلوکساسین و می‌توکسانترون، کاتتر/لاین باید با نرمال سالین شسته شود.

اگر هپارین زیر پوست تزریق می‌کنید، محل تزریق را با الکل تمیز کنید. هر بار محل تزریق را تغییر دهید تا آسیب زیر پوست کاهش یابد.

اگر این دارو را در خانه استفاده می‌کنید، تمام دستورالعمل‌های آماده‌سازی و استفاده از آن را از متخصص مراقبت‌های بهداشتی خود یاد بگیرید. قبل از استفاده، این محصول را به صورت بصری از نظر وجود ذرات یا تغییر رنگ بررسی کنید. اگر یکی از آن‌ها وجود داشت، از مایع استفاده نکنید. نحوه نگهداری و دور انداختن ایمن لوازم پزشکی را بیاموزید.

از این دارو به طور منظم استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، هر روز در زمان‌های معینی از آن استفاده کنید.

پزشک ممکن است به شما دستور دهد که از دارو‌های ضد انعقاد خوراکی (مانند وارفارین) استفاده کنید. از این دارو و هر داروی جدید دقیقاً طبق دستور پزشک استفاده کنید.

تاریخچه هپارین

هپارین توسط جی مک‌لین و ویلیام هنری هاول در سال ۱۹۱۶ کشف شد، اگرچه تا سال ۱۹۳۵ وارد آزمایش‌های بالینی نشد.

وجه تسمیه: هپارین ابتدا در اصل از سلول‌های کبد سگ جدا می‌شد، hepar یا “ήπαρ” یونانی به معنای “جگر است و وجه تسمیه هپارین این است.

مک‌لین دانشجوی سال دوم پزشکی در دانشگاه جانز هاپکینز بود و تحت هدایت هاول روی آماده‌سازی‌های پیش‌انعقاد کار می‌کرد، او بود که که یک ضد انعقاد فسفاتید محلول در چربی را در بافت کبد سگ‌ها جدا کرد.

در سال ۱۹۱۸، هاول اصطلاح “هپارین” را برای این نوع ضد انعقاد محلول در چربی ابداع کرد. در اوایل دهه ۱۹۲۰، هاول یک ضد انعقاد پلی ساکارید محلول در آب را جدا کرد که آن را “هپارین” نیز نامید، اگرچه با آماده‌سازی‌های فسفاتیدی کشف‌شده قبلی متفاوت بود.

در دهه ۱۹۳۰، چندین محقق در حال بررسی هپارین بودند. اریک یورپس در موسسه کارولینسکا تحقیقات خود را در مورد ساختار هپارین در سال ۱۹۳۵ منتشر کرد،  که این امکان را برای شرکت سوئدی Vitrum AB فراهم کرد تا اولین محصول هپارین را برای استفاده داخل وریدی در سال ۱۹۳۶ عرضه کند.

بین سال‌های ۱۹۳۳ و ۱۹۳۶، آزمایشگاه‌های تحقیقات پزشکی Connaught و سپس بخشی از دانشگاه تورنتو، تکنیکی را برای تولید هپارین ایمن و غیرسمی که می‌توان آن را در محلول نمکی برای بیماران تجویز کرد، تکمیل کرد.

اولین آزمایشات انسانی هپارین در می‌۱۹۳۵ آغاز شد و تا سال ۱۹۳۷ مشخص شد که هپارین Connaught بی‌خطر، به راحتی در دسترس است و به عنوان یک ضد انعقاد خون موثر است. قبل از سال ۱۹۳۳، هپارین در مقادیر کم در دسترس بود، بسیار گران قیمت و سمی بود، و در نتیجه هیچ ارزش پزشکی نداشت.

موارد استفاده از هپارین

هپارین به عنوان یک ضد انعقاد عمل می‌کند و از تشکیل لخته و گسترش لخته‌های موجود در خون جلوگیری می‌کند. در حالی که خود هپارین لخته‌هایی را که قبلاً تشکیل شده‌اند تجزیه نمی‌کند (برخلاف فعال‌کننده پلاسمینوژن بافتی)، به مکانیسم‌های طبیعی لیز لخته در بدن اجازه می‌دهد تا به طور طبیعی برای شکستن لخته‌های تشکیل‌شده کار کنند. هپارین به طور کلی برای ضد انعقاد در شرایط زیر استفاده می‌شود:

  •  سندرم حاد کرونری، به عنوان مثال، NSTEMI
  •  فیبریلاسیون دهلیزی
  •  ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریه
  •  بای پس قلبی ریوی برای جراحی قلب
  • در بیماران متصل به ریه مصنوعی ECMO
  •  هموفیلتراسیون
  • در کاتتر‌های ورید مرکزی یا محیطی که قرار است مدت‌ها باقی بمانند

اثرات جانبی هپارین

درد/قرمزی/تحریک خفیف در محل تزریق ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات باقی ماند یا بدتر شد، فورا به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که این دارو به این دلیل تجویز شده است که پزشک شما تشخیص داده است که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت داشتن هر گونه عوارض جانبی جدی، از جمله: تورم در محل تزریق، درد استخوان، شکستگی آسان استخوان، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

این دارو در صورتی که تأثیر آن بر پروتئین‌های لخته‌کننده شما بیش از حد باشد می‌تواند باعث خونریزی شود. در صورت بروز هرگونه علائم خونریزی جدی، از جمله درد/تورم/ناراحتی غیرمعمول، خونریزی طولانی مدت از بریدگی یا لثه، خونریزی مداوم بینی، دوره‌های قاعدگی غیرمعمول سنگین/طولانی، کبودی غیرعادی/آسان، ادرار تیره، مدفوع سیاه، سردرد شدید، سرگیجه غیر معمول فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

برخی از بیماران ممکن است واکنش‌های بد خاصی به هپارین داشته باشند (ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین-HIT یا ترومبوسیتوپنی و ترومبوز-HITT ناشی از هپارین). این می‌تواند در طول درمان و تا چند هفته پس از قطع درمان با هپارین رخ دهد. در صورت بروز این نوع واکنش با هپارین، دیگر نباید از این دارو استفاده کنید.

اگر عوارض جانبی بسیار جدی دارید، فوراً به پزشک کمک کنید، از جمله: درد/از دست دادن احساس در بازو‌ها/پا‌ها، تغییر رنگ بازو‌ها/پا‌ها، درد قفسه سینه، مشکل تنفس، گیجی، ضعف در یک طرف بدن، مشکل در صحبت کردن، تغییر بینایی.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (مخصوصاً در صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکلات تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

هپارین

موارد احتیاط مصرف هپارین

قبل از استفاده از هپارین، اگر به آن حساسیت دارید،  همچنین اگر به محصولات گوشت خوک؛ یا به پنتوسان پلی سولفات سدیم. یا اگر آلرژی دیگری دارید. به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال (مانند بنزیل الکل موجود در برخی از مارک‌ها) باشد که می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به ویژه در موارد: مشکلات خونریزی/ مشکلات خونی (مانند تعداد پلاکت پایین، هموفیلی)، فشار خون بالا (فشار خون)، مشکلات قلبی (مانند عفونت قلب، حمله قلبی). )، جراحی اخیر، سرطان، زخم معده/روده ، بیماری کبد.

برای کاهش احتمال بریدگی، کبودی یا جراحت، هنگام استفاده از اشیاء تیز مانند تیغ و ناخن‌گیر احتیاط کنید و از فعالیت‌هایی مانند ورزش‌های تماسی خودداری کنید.

این دارو ممکن است باعث خونریزی معده شود. مصرف روزانه الکل در حین مصرف این دارو خطر خونریزی معده را افزایش می‌دهد. مصرف مشروبات الکلی را محدود کنید. از پزشک یا داروساز خود در مورد مقدار الکلی که می‌توانید با خیال راحت بنوشید بپرسید.

قبل از انجام عمل جراحی، در مورد تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله دارو‌های تجویزی، دارو‌های بدون نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.

این دارو حاوی سدیم است. اگر از رژیم غذایی محدود به نمک استفاده می‌کنید یا اگر شرایطی دارید که در صورت مصرف نمک بیشتر ممکن است بدتر شود (مانند نارسایی احتقانی قلب) با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

افراد مسن، به ویژه زنان بالای ۶۰ سال، ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خونریزی، حساسیت بیشتری داشته باشند.

در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

این دارو وارد شیر مادر نمی‌شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی هپارین

هپارین ممکن است نحوه عملکرد دارو‌های شما را تغییر دهد یا خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله دارو‌های نسخه‌ای/غیر نسخه‌ای و محصولات گیاهی) را نگه دارید و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. هیچ دارویی را بدون تأیید پزشک شروع، قطع یا تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: دفیبروتاید، میفپریستون، اوریتاوانسین، تلاوانسین.

این دارو گاهی اوقات همراه با دارو‌های دیگری که دارای اثرات “رقیق‌کننده خون” یا ضد پلاکت هستند مانند آسپرین، کلوپیدوگرل یا وارفارین استفاده می‌شود. اگر پزشک ترکیبی از این دارو‌ها را تجویز کند، پزشک شما را از نزدیک تحت نظر خواهد گرفت تا خطر خونریزی را به حداقل برساند.

تمام برچسب‌های دارو‌های تجویزی و بدون نسخه را به دقت بررسی کنید زیرا بسیاری از دارو‌ها حاوی مسکن‌های ضد درد/تب (NSAIDs مانند ایبوپروفن، ناپروکسن یا آسپرین) هستند که می‌توانند خطر خونریزی را هنگام استفاده با هپارین افزایش دهند. با این حال، اگر پزشک برای جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی (معمولاً ۸۱ تا ۱۶۲ میلی گرم در روز) به شما دستور داده است که آسپرین با دوز پایین مصرف کنید، باید مصرف آسپرین را ادامه دهید، مگر اینکه پزشک دستور دیگری به شما بدهد. از دکتر یا داروساز خود برای جزئیات بیشتر بپرسید.

مصرف سیگار باعث کاهش سطح خونی این دارو می‌شود. اگر سیگار می‌کشید یا اخیراً سیگار را ترک کرده‌اید به پزشک خود اطلاع دهید.

این دارو ممکن است با برخی از آزمایش‌های آزمایشگاهی (از جمله برخی آزمایش‌های عملکرد کبد، زمان پروترومبین) تداخل داشته باشد و احتمالاً باعث نتایج آزمایش نادرست شود. مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و همه پزشکان شما از مصرف این دارو مطلع هستند.

مصرف بیش از حد هپارین

اگر فردی بیش از حد مصرف کرده است و علائم جدی مانند غش کردن یا مشکل تنفسی دارد، با ۱۱۵ تماس بگیرید.

لائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل موارد زیر باشد: کبودی آسان و غیر معمول پوست، خونریزی آسان و غیر معمول مانند خونریزی مداوم بینی، خون در ادرار، مدفوع سیاه.

آزمایش‌های آزمایشگاهی و/یا پزشکی (مانند هماتوکریت، شمارش کامل خون، شمارش پلاکت‌ها، زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال، آزمایش خون در مدفوع) باید به‌طور دوره‌ای برای نظارت بر پیشرفت شما یا بررسی عوارض جانبی انجام شود.

دوز فراموش شده هپارین

مهم است که هر دوز از این دارو را طبق برنامه دریافت کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، فوراً از پزشک یا داروساز خود بخواهید تا یک برنامه دوز جدید را برای شما تعیین کند. دوز را دوبرابر نکنید تا جبران کنید.

<سایت یک پزشک / منبع

Share

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دوازده + 12 =