به گزارش مجله اینترنتی توزلو به نقل ازیگ پزشک
محققان دانشگاه کلمبیا و پرزبیتریان نیویورک یک پمپ قابل کاشت ابداع کرده‌اند که می‌تواند داروهای شیمی‌درمانی را به‌طور مداوم مستقیماً به مغز برساند تا با سرطان که به سختی قابل درمان است مبارزه کند. در یک کارآزمایی فاز ۱b، بیماران توانستند در حین انجام فعالیت های روزانه خود تحت درمان قرار گیرند.
رگ های خونی که مغز را تغذیه می کنند، مولکول‌ها را به صورت بسیار انتخابی به سلول‌های مغز می‌رسانند. با اینکه این سد خونی-مغزی برای دور نگه داشتن میکروب‌ها و مواد خارجی از مغز مهم است، متأسفانه اکثر داروها نیز دور نگه داشته می شوند. این شامل داروهای شیمی درمانی برای سرطان مغز است که به صورت خوراکی یا داخل وریدی تجویز می شود، که فقط در غلظت های پایین به مغز نفوذ می کند.
دور زدن این مانع یکی از حوزه‌های کلیدی تحقیق است، دانشمندان تلاش کرده‌اند برای باز کردن موقت آن از نانوذرات مغناطیسی یا پالس‌های اولتراسوند یا حامل‌های دارویی جدید که می‌توانند از سد دفاعی عبور کنند، استفاده کنند.
برای مطالعه جدید، تیم یک سیستم پمپ قابل کاشت را آزمایش کردند که می‌تواند داروهای شیمی درمانی را مستقیماً به مغز برساند. ابتدا یک پمپ کوچک از طریق جراحی در شکم بیمار کاشته می‌شود، سپس یک کاتتر نازک و قابل انعطاف زیر پوست به قسمتی از مغز که تومور در آن قرار دارد وارد می‌شود.
ایده این است که این پمپ می‌تواند ارسال داروها را کم و بیش به طور نامحدود ادامه دهد. می‌توان آن را به صورت بی‌سیم روشن یا خاموش کرد و در صورت نیاز با یک سوزن دوباره پر کرد. ماهیت درمان همچنین به این معنی است که بیماران می‌توانند آن را در حالی که روز خود را به طور معمول انجام می دهند، دریافت کنند، حتی از روشن یا خاموش بودن پمپ آگاه نباشند.
جفری بروس، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: “اگر دارو را خیلی آهسته، به معنای واقعی کلمه با چند قطره در ساعت پمپاژ کنید، به بافت مغز نفوذ می‌کند.
غلظت دارویی که به مغز می‌رسد ۱۰۰۰ برابر بیشتر از هر چیزی است که احتمال دارد از طریق وریدی یا خوراکی دریافت شود. پمپ می‌تواند برای مدت طولانی در محل بماند، بنابراین می‌توانیم دوزهای بالاتری از شیمی‌درمانی را مستقیماً به مغز بدون ایجاد عوارض جانبی که با شیمی‌درمانی خوراکی یا داخل وریدی ایجاد می‌کنیم، انجام دهیم.
در این کارآزمایی، پنج بیمار مبتلا به گلیوبلاستوما عودکننده، ایمپلنت‌های پمپی را دریافت کردند که داروی شیمی‌درمانی توپوتکان و همچنین یک عامل ردیابی به نام گادولینیوم را وارد بافت مفی می‌کرد تا دانشمندان بتوانند غلظت و توزیع دارو را اندازه‌گیری کنند. به بیماران چهار درمان یک هفته ای متوالی داده شد که پمپ ها به مدت دو روز روشن و به مدت پنج روز خاموش بودند.
اسکن های MRI که در روزهای پس از درمان گرفته شد نشان داد که داروی شیمی درمانی با موفقیت تومور و ناحیه اطراف را اشباع می‌کند. بیوپسی های پس از درمان نشان داد که تعداد سلول‌های تومور فعال به طور قابل توجهی کاهش یافته است، بدون اینکه بر بافت سالم مغز تأثیر بگذارد. و مهمتر از همه، هیچ بیمار عوارض عصبی جدی را تجربه نکرد.
هر چند این آزمایش امیدوارکننده بوده است، محققان می‌گوید که تعداد بیمارانی که تاکنون آزمایش شده‌اند برای نشان دادن مزایای بقا بسیار کم است، اما کارآزمایی‌های آینده بیشتر مورد بررسی قرار خواهند گرفت، از جمله آزمایش بر روی بیماران در مراحل اولیه بیماری.
این تحقیق در مجله Lancet Oncology منتشر شده است.
<سایت یک پزشک / منبع
دیدگاهتان را بنویسید