چرا قارچ ناخن ایجاد می‌شود و چطور درمان می‌شود؟

قارچ ناخن یا اونیکومایکوز یک بیماری شایع است که به صورت یک نقطه سفید یا زرد در زیر نوک ناخن دست یا پا شروع می‌شود. همانطور که عفونت قارچی عمیق‌تر می‌شود، قارچ ناخن ممکن است باعث تغییر رنگ، ضخیم شدن و خرد شدن ناخن شما در لبه شود. می‌تواند چندین ناخن را تحت تاثیر قرار دهد.

اگر وضعیت بیماری شما خفیف است و شما را آزار نمی‌دهد، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اگر قارچ ناخن شما دردناک است و باعث ضخیم شدن ناخن‌ها شده است، اقدامات خودمراقبتی و دارو‌ها ممکن است به شما کمک کند. اما حتی اگر درمان موفقیت‌آمیز باشد، قارچ ناخن اغلب عود می‌کند.

قارچ ناخن آنیکومیکوزیس نامیده می‌شود. هنگامی که قارچ نواحی بین انگشتان پا و پوست پا‌های شما را آلوده می‌کند، به آن پای ورزشکار (تینیا پدیس) می‌گویند.

علائم

• تغییر رنگ سفید مایل به زرد مایل به قهوه‌ای
• شکننده، شکننده یا ناهموار
• تغییر شکل ناخن
• یک رنگ تیره که به دلیل تجمع مواد زائد در زیر ناخن ایجاد می‌شود
• بوی بد

قارچ ناخن می‌تواند ناخن‌های دست را درگیر کند، اما در ناخن‌های پا شایع‌تر است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مراحل خودمراقبتی کمکی نکرد و ناخن به طور فزاینده‌ای تغییر رنگ، ضخیم یا تغییر شکل پیدا کرد، ممکن است بخواهید به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر دیابت دارید و فکر می‌کنید در حال ابتلا به قارچ ناخن هستید به پزشک مراجعه کنید.

علل

عفونت قارچی ناخن توسط ارگانیسم‌های قارچی مختلف (قارچ) ایجاد می‌شود. شایع‌ترین علت نوعی قارچ به نام درماتوفیت است. مخمر‌ها و کپک‌ها نیز می‌توانند باعث عفونت ناخن شوند.

عفونت قارچی ناخن می‌تواند در افراد در هر سنی ایجاد شود، اما در افراد مسن شایع‌تر است. با افزایش سن، ناخن می‌تواند شکننده و خشک شود. ترک‌های ایجاد شده در ناخن‌ها اجازه ورود قارچ‌ها را می‌دهد. سایر عوامل – مانند کاهش گردش خون در پا‌ها و ضعف سیستم ایمنی – نیز ممکن است نقش داشته باشند.

عفونت قارچی ناخن پا می‌تواند از پای ورزشکار (قارچ پا) شروع شود و از ناخنی به ناخن دیگر سرایت کند. اما ابتلا به عفونت از شخص دیگری غیر معمول است.

عوامل خطر

عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به قارچ ناخن را افزایش دهند عبارتند از:

• افزایش سن، به دلیل کاهش جریان خون، سال‌ها قرار گرفتن بیشتر در معرض قارچ‌ها و رشد کندتر ناخن‌ها
• عرق کردن شدید
• داشتن سابقه بیماری پای ورزشکار
• راه رفتن با پای برهنه در مناطق مرطوب مشترک مانند استخر‌ها، سالن‌های ورزشی و اتاق‌های دوش
• داشتن یک آسیب جزئی پوست یا ناخن یا یک بیماری پوستی، مانند پسوریازیس
• ابتلا به دیابت، مشکلات گردش خون یا ضعف سیستم ایمنی

عوارض

موارد شدید قارچ ناخن می‌تواند دردناک باشد و ممکن است باعث آسیب دائمی به ناخن‌های شما شود. و اگر سیستم ایمنی شما به دلیل دارو، دیابت یا شرایط دیگر سرکوب شده باشد، ممکن است منجر به عفونت‌های جدی دیگری شود که فراتر از پای شما گسترش یابد.

اگر دیابت دارید، ممکن است گردش خون و تامین عصب در پا‌های خود را کاهش داده باشید. شما همچنین در معرض خطر عفونت باکتریایی پوست (سلولیت) هستید. بنابراین هر آسیب نسبتاً جزئی به پا‌های شما – از جمله عفونت قارچی ناخن – می‌تواند منجر به عارضه جدی‌تری شود. اگر دیابت دارید و فکر می‌کنید در حال ابتلا به قارچ ناخن هستید به پزشک مراجعه کنید.

پیشگیری

عادات زیر می‌تواند به پیشگیری از قارچ ناخن یا عفونت مجدد و بیماری پای ورزشکار که می‌تواند منجر به قارچ ناخن شود کمک کند:

• دست‌ها و پا‌های خود را مرتب بشویید. دست‌های خود را بعد از لمس ناخن آلوده بشویید. ناخن‌های خود را بعد از شستشو مرطوب کنید.
• ناخن‌ها را مستقیماً کوتاه کنید، لبه‌ها را با سوهان صاف کنید و قسمت‌های ضخیم شده را سوهان بزنید. بعد از هر بار استفاده ناخن گیر خود را ضد عفونی کنید.
• در طول روز جوراب‌های عرق‌گیر بپوشید یا جوراب‌های خود را عوض کنید.
• کفش‌های ساخته شده از موادی را انتخاب کنید که تنفس می‌کنند.
• کفش‌های کهنه را دور بیندازید یا با مواد ضدعفونی‌کننده یا پودر‌های ضد قارچ درمان کنید.
• در قسمت‌های استخر و رختکن کفش بپوشید.
• یک سالن ناخن را انتخاب کنید که از ابزار‌های مانیکور استریل شده برای هر مشتری استفاده می‌کند.
• لاک ناخن و ناخن مصنوعی را کنار بگذارید.

تشخیص

پزشک ناخن‌های شما را معاینه می‌کند. او همچنین ممکن است چند قطعه ناخن یا بقایای زیر ناخن شما را بتراشد و نمونه را به آزمایشگاه بفرستد تا نوع قارچ عامل عفونت را شناسایی کند.

سایر بیماری‌ها، مانند پسوریازیس، می‌توانند عفونت قارچی ناخن را تقلید کنند. میکروارگانیسم‌هایی مانند مخمر و باکتری‌ها نیز می‌توانند ناخن‌ها را آلوده کنند. دانستن علت عفونت به تعیین بهترین روش درمانی کمک می‌کند.

درمان

درمان عفونت قارچی ناخن ممکن است دشوار باشد. اگر راهبرد‌های خودمراقبتی و محصولات بدون نسخه (بدون نسخه) کمکی نکردند، با پزشک خود صحبت کنید. درمان بستگی به شدت بیماری شما و نوع قارچ ایجاد‌کننده آن دارد. ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا نتایج را ببینید. و حتی اگر وضعیت ناخن شما بهبود یابد، عفونت‌های مکرر شایع هستند.

دارو‌ها

پزشک ممکن است دارو‌های ضد قارچی را تجویز کند که به صورت خوراکی مصرف می‌کنید یا روی ناخن می‌زنید. در برخی شرایط، ترکیب درمان‌های ضد قارچ خوراکی و موضعی کمک می‌کند.

• دارو‌های ضد قارچ خوراکی. این دارو‌ها اغلب اولین انتخاب هستند زیرا عفونت را سریعتر از دارو‌های موضعی از بین می‌برند. گزینه‌ها عبارتند از تربینافین (Lamisil) و ایتراکونازول (Sporanox). این دارو‌ها به رشد ناخن جدید بدون عفونت کمک می‌کنند و به آرامی جایگزین قسمت عفونی می‌شوند.

شما معمولاً این نوع دارو را به مدت شش تا ۱۲ هفته مصرف می‌کنید. اما تا زمانی که ناخن به طور کامل رشد نکند، نتیجه نهایی درمان را نخواهید دید. از بین بردن عفونت ممکن است چهار ماه یا بیشتر طول بکشد. به نظر می‌رسد میزان موفقیت درمان با این دارو‌ها در بزرگسالان بالای ۶۵ سال کمتر باشد.

دارو‌های ضد قارچ خوراکی ممکن است عوارض جانبی از بثورات پوستی تا آسیب کبدی ایجاد کنند. ممکن است نیاز به آزمایش خون گاه به گاه برای بررسی نحوه عملکرد خود با این نوع دارو‌ها داشته باشید. پزشکان ممکن است آن‌ها را برای افراد مبتلا به بیماری کبدی یا نارسایی احتقانی قلب یا کسانی که دارو‌های خاصی مصرف می‌کنند توصیه نکنند.

• لاک ناخن دارویی. پزشک ممکن است یک لاک ناخن ضد قارچ به نام سیکلوپیروکس (Penlac) تجویز کند. روزی یک بار آن را روی ناخن‌های آلوده و پوست اطراف خود رنگ می‌کنید. پس از هفت روز، لایه‌های روی هم را با الکل پاک می‌کنید و شروع به استفاده تازه می‌کنید. ممکن است به مدت تقریباً یک سال نیاز به استفاده روزانه از این نوع لاک داشته باشید.
• کرم ناخن دارویی. پزشک ممکن است یک کرم ضد قارچ تجویز کند که پس از خیساندن آن را روی ناخن‌های آلوده خود بمالید. اگر ابتدا ناخن‌ها را نازک کنید، این کرم‌ها ممکن است بهتر عمل کنند. این به دارو کمک می‌کند تا از طریق سطح سخت ناخن به قارچ زیرین برسد.

برای نازک شدن ناخن‌ها، از لوسیون بدون نسخه حاوی اوره استفاده کنید. یا ممکن است پزشک شما سطح ناخن را با سوهان یا ابزار دیگری نازک کند (دبرید).

عمل جراحی

پزشک ممکن است برداشتن موقت ناخن را پیشنهاد کند تا بتواند داروی ضد قارچ را مستقیماً روی عفونت زیر ناخن بمالد.

برخی از عفونت‌های قارچی ناخن به دارو‌ها پاسخ نمی‌دهند. اگر عفونت شدید یا بسیار دردناک باشد، ممکن است پزشک شما حذف دائمی ناخن را توصیه کند.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

اغلب، می‌توانید از عفونت قارچی ناخن در خانه مراقبت کنید:

• کرم‌ها و پماد‌های ضد قارچ ناخن بدون نسخه را امتحان کنید. چندین محصول موجود است. اگر متوجه علائم سفید روی سطح ناخن شدید، آن‌ها را سوهان کنید، ناخن‌های خود را در آب خیس کنید، خشک کنید و کرم یا لوسیون دارویی را بمالید.
• ناخن‌ها را کوتاه و نازک کنید. این کار با کاهش فشار روی ناخن‌ها به کاهش درد کمک می‌کند. همچنین، اگر این کار را قبل از استفاده از یک ضد قارچ انجام دهید، دارو می‌تواند به لایه‌های عمیق‌تری از ناخن برسد.

قبل از کوتاه کردن یا استفاده از سوهان ناخن برای نازک کردن ناخن‌های ضخیم، آن‌ها را با کرم‌های حاوی اوره نرم کنید. اگر وضعیتی دارید که باعث جریان خون ضعیف در پا‌های شما می‌شود و نمی‌توانید ناخن‌های خود را کوتاه کنید، به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید تا ناخن‌های خود را کوتاه کنند.