«استیو وزنیاک»، یکی از بنیانگذاران اپل، در پایان عمر به ارزش بازار اپل یا دستاوردهای مادی خود فکر نخواهد کرد، بلکه آنچه در آن روزها بهخاطر میآورد خندهها و شادیهایی است که در کنار خانواده و دوستانش تجربه کرده است.
بهگزارش CNBC، استیو وزنیاک میگوید در پایان عمر، آنچه به یاد میآورد تأسیس اپل و موضوعات مرتبط با داراییهای خود نخواهد بود. او میگوید درعوض میخواهد به خندهها و شادیهایی که با خانواده و دوستانش داشته فکر کند. وزنیاک بهتازگی برای فارغالتحصیلان دانشگاه کلرادو بولدر حرف زد و گفت بهتر است بقیه هم به مسیر مشابهی فکر کنند.
وزنیاک میگوید در زمان مرگ میخواهد خندهها را به یاد بیاورد
وزنیاک در جریان سخنرانی خود، خاطرهای تعریف کرد. او در هواپیما و درحال پرواز بود تا شرکتی را به قیمت یک میلیارد دلار امروزی بفروشد و سپس به شهر دیگری پرواز کند. در آن لحظات با خودش فکر میکرد: «اوه وزنیاک ۷۳ ساله! اگر بمیری این ثروت و قدرت را برای چه کاری میخواهی؟»
وزنیاک میگوید: «من میخواهم در زمان مرگ، با یادآوری شوخیها، سرگرمیها و جوکهای خندهداری که گفتهام و شنیدهام از دنیا بروم و بمیرم. به این نتیجه رسیدهام که آن قسمت از زندگی که در آن موفق نبودم، بخش شادیهای زندگی بوده است.»
وزنیاک معادلهای ساده برای اینکه بدانیم چقدر شاد هستیم مطرح کرد. این معادله میگوید میزان شاد بودن ما برابر است با لبخند منهای اخم. او اضافه میکند که لبخند از موسیقی و بخشهای کمدی میآید.
عشق وزنیاک به کمدی یکبار او را در همان مدرسهای که در آن صحبت میکرد، به دردسر انداخت. در سال ۱۹۶۹، او به دلیل هککردن سیستمهای کامپیوتری دانشگاه و ارسال پیامهای شوخی از دانشگاه کلرادو بولدر اخراج شد. او بعداً دوباره در کالجی در ایالت زادگاهش کالیفرنیا ثبتنام کرد، و سرانجام در سال ۱۹۷۶ با «استیو جابز» اپل را بنا نهاد.
<دیجیاتو / منبع